 |  |  |
| Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές και όχι οι εργαζόμενοι!
Είκοσι ακριβώς χρόνια μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» όχι μόνο διαψεύδεται η πίστη των αστών στη ζωτικότητα και ανωτερότητα του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά και βρίσκεται σε εξέλιξη μια βαθιά, πολύπλευρη και δομική κρίση του… υπαρκτού καπιταλισμού! Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, αφού θησαύρισαν από τα κέρδη της περιόδου «ανάπτυξης», οργανώνουν μια πειρατική ληστεία στους ζωτικούς όρους εργασίας, ελευθερίας και ζωής των εργαζόμενων, για να ξεπεράσουν την κρίση που οι ίδιες δημιούργησαν, αντί να πληρώσουν γι' αυτή!
Σαν μαθητευόμενοι μάγοι οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, οι μάνατζερ και τα golden boys του νεοφιλελευθερισμού, αφού απελευθέρωσαν το καταστροφικό πνεύμα της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, καλούν τώρα το δήθεν περιφρονημένο «κρατισμό» να σώσει τις χρεοκοπημένες τράπεζες και επιχειρήσεις τους, ρουφώντας τρισεκατομμύρια από τους προϋπολογισμούς. Αντί να βάλουν βαθιά το χέρι στις παραφουσκωμένες τσέπες τους, απαιτούν από πάνω να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα τεράστια ελλείμματα και τα αστρονομικά ποσά του δημόσιου χρέους που δημιουργούν. Η κρίση του νεοφιλελευθερισμού εκφράζει τη δομική κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού. Αναδεικνύει με σαφήνεια πόσο βαθιά ανορθολογικό και επικίνδυνο είναι το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Την ίδια στιγμή η εκτεταμένη οικολογική υποβάθμιση τεράστιων περιοχών, η υπερθέρμανση του πλανήτη, οι κλιματολογικές αλλαγές, η καταστροφή των δασών και των οικοσυστημάτων δείχνουν και πόσο καταστροφικός είναι ο καπιταλισμός.
Περισσότερο παρά ποτέ ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο συνδέεται με τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό!
Η οικονομική κρίση συμβαδίζει με την όξυνση των ανταγωνισμών και την ένταση των προβλημάτων της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας που ξεδιπλώθηκε παγκόσμια με την κατοχή του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης, τις επεμβάσεις στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, την Αφρική. Στα 60 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα εντείνουν τη μάχη για την παγκόσμια ηγεμονία, οδηγώντας σε κλιμάκωση των επεμβάσεων και των πολεμικών συγκρούσεων και σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή. Συναντούν, όμως, όλο και περισσότερο τις αντιστάσεις των λαών και του παγκόσμιου αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Η σπατάλη δισεκατομμυρίων για φονικούς εξοπλισμούς είναι σκάνδαλο την ώρα που οι κυβερνήσεις διαλύουν την δημόσια εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια και την κοινωνική ασφάλιση, όταν εκατομμύρια άνεργοι στερούνται μια αξιοπρεπή ζωή, χάνουν τα σπίτια, τις δουλειές, το μέλλον τους.
Να τελειώνουμε με την Ε.Ε. του κεφαλαίου, του πολέμου, του ρατσισμού!
Το ευρώ και η οικονομική κρίση αποκάλυψαν το αποκρουστικό και βαθιά αντιλαϊκό, αντεργατικό, αντιδημοκρατικό και στρατοκρατικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών. Είναι σφαγείο των πολυεθνικών. Είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Είναι συνεργός στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, αλλά προωθεί και τις δικές της. Δεν μεταρρυθμίζεται σε Ευρώπη των λαών. Απαιτείται συνολική σύγκρουση με την ΕΕ! Αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της. Άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Πάλη για τη ρήξη, την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και διάλυση της ΕΕ! Για μια Ελλάδα της εργατικής εξουσίας, από τη σκοπιά του διεθνισμού και όχι της εθνικιστικής περιχαράκωσης ή της «αυτοδύναμης ανάπτυξης». Για τη διεθνιστική αλληλεγγύη, τη συνεργασία και ενοποίηση επαναστατημένων χωρών και κινημάτων. Για μια νέα σοσιαλιστική – κομμουνιστική προοπτική στα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Κάτω η τρομοκρατική και αντιδημοκρατική επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα!
Φοβισμένοι οι κυρίαρχοι από την έκρηξη του Δεκέμβρη, τις εργατικές κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο και την προοπτική μαζικών λαϊκών εξεγέρσεων, στρέφονται με μανία κατά των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Απέναντι στις συλλογικές αντιστάσεις των εργαζομένων και της νεολαίας απαντούν με μια πραγματική «κατάσταση πολιορκίας», προσπαθούν να θέσουν τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες σε καθεστώς παρανομίας. Απαγορεύοντας την κουκούλα στη νεολαία, φορούν οι ίδιοι την κουκούλα του καταδότη. Τυλίγουν την κοινωνία με ένα αυταρχικό δίχτυ τρόμου, παρακολούθησης, καμεροχαφιεδισμού και αστυνομοκρατίας. Αφήνουν ανεξέλεγκτη την εργοδοτική τρομοκρατία, όπως έδειξε η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Επιστρατεύουν το στρατό, το «βαθύ κράτος», τη δικαιοσύνη, τις φυλακές και τα μέσα ενημέρωσης κατά του «εχθρού λαού», στο όνομα της «ασφάλειας από την τρομοκρατία», οδηγώντας σε βαθύτερη παρακμή την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Παρ’ όλα αυτά η οργή και η αγανάκτηση ευρύτερων μαζών ολοένα και πιο συχνά οδηγεί σε μεγάλες κινητοποιήσεις και πραγματικές κοινωνικές εξεγέρσεις, όπως έδειξε και ο ελληνικός Δεκέμβρης
Ο Δεκέμβρης ήταν μόνον η αρχή! Εμπρός για τις εξεγέρσεις της νέας εποχής!
Όλα τα παραπάνω δεν είναι ένδειξη δύναμης, αλλά αδυναμίας των αστών να ενσωματώσουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Γιατί γνωρίζουν ότι καμία ανάλογη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού δεν πέρασε χωρίς κοινωνικούς κλονισμούς. Μέχρι και το υπουργείο Άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας εκτιμά ότι η ερχόμενη εικοσαετία θα σημαδευτεί από άνοδο του μαρξισμού και από επαναστατικού τύπου γεγονότα! Ο ελληνικός Δεκέμβρης ήταν μόνον η αρχή. Οι εργαζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι αρχίζουν να μπαίνουν ξανά στο προσκήνιο της ιστορίας, από τη μακρινή Γουαδελούπη μέχρι τη Βαλτική! Σε αυτές τις εκρήξεις οργής και αγανάκτησης που αμφισβητούν τον πυρήνα της κυρίαρχης πολιτικής βρίσκεται σήμερα ο δρόμος της ελπίδας.
Ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής που προωθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ!
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιδίδεται σε μια ληστρική επιδρομή στα συμφέροντα των εργαζόμενων, στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Ταυτίζεται σε αντιδραστικότητα ακόμη και με το ακροδεξιό και ρατσιστικό ΛΑΟΣ που τη στηρίζει! Επιδιώκει μια ρεβάνς απέναντι στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Για να αναστηλώσει την κλονισμένη αυτοπεποίθηση του αστικού συνασπισμού εξουσίας, που βλέπει, παράλληλα, τον ελληνικό καπιταλισμό να ξεδιπλώνει όλες τις αδυναμίες του. Πασχίζει να αποδείξει ότι είναι πιο «χρήσιμη» στο κεφάλαιο από το ΠΑΣΟΚ, με μια κατά μέτωπο επίθεση στην εργασία, στους μισθούς και τις συντάξεις, στην παιδεία, την υγεία, στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Όσο περισσότερο χάνει την όποια λαϊκή στήριξη, τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται. Αναδεικνύεται σε υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο για το λαό! Η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να ανατραπεί από τα κάτω και από τα αριστερά! Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αστικού πολιτικού συστήματος. Είναι ο δεύτερος πυλώνας των δυνάμεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού! Το απέδειξε όταν ήταν κυβέρνηση, το αποδεικνύει και τώρα που είναι αντιπολίτευση και προσυπογράφει πλήρως τις νεοφιλελεύθερες και αστικές πολιτικές. Πρωτοστατεί στο κλίμα τρόμου και «ασφάλειας», είναι πιο επιθετικό κατά του πανεπιστημιακού ασύλου ακόμη κι από τη ΝΔ! Φτάνει στο σημείο να προτείνει την τζάμπα εργασία νέων για τους εργοδότες ως διέξοδο για την κρίση. Καμία αυταπάτη! Οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία μαζί του, απλώς θα δώσει αριστερό άλλοθι στις αντιλαϊκές πολιτικές. Να καταδικαστεί χωρίς ταλάντευση το ΠΑΣΟΚ, στους αγώνες και σε κάθε πολιτική μάχη!
Ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε Δεξιά! Αριστερά της νίκης και της ανατροπής – όχι της ήττας και της υποταγής!
Διέξοδος από την κρίση δεν είναι οι κυβερνητικές εναλλαγές: Είτε η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είτε αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είτε κεντροαριστερή με τον ΣΥΝ. Καμιά εκδοχή κυβερνητικής και πολιτικής διαχείρισης του καπιταλιστικού κράτους δεν μπορεί να πάρει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά! Διέξοδο δεν μπορεί να δώσει ούτε μια «αριστερή διακυβέρνηση», όπως προτείνει ο ΣΥΝ, ούτε μια «λαϊκή εξουσία», όπως προτείνει το ΚΚΕ. Γιατί και οι δυο κινούνται στο έδαφος του συστήματος. Διέξοδος δεν είναι ούτε η περιφρόνηση της μαζικής πολιτικής πάλης από τα αναρχικά ρεύματα και η τυφλή βία.
Η διέξοδος από την κρίση και τη νέα βαρβαρότητα προς όφελος της εργασίας, βρίσκεται στους ενωτικούς, μαχητικούς αγώνες, στη μαζική αντίσταση, στη σύγκρουση για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου. Για να προσεγγίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την πείρα τους την επανάσταση και την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Η πορεία αυτή δεν θα είναι ευθύγραμμη και «ειρηνική», όπου αύριο θα τεθεί το ζήτημα της εξουσίας «χωρίς να σπάσει ούτε μια βιτρίνα». Θα εξαρτηθεί από την επέκταση, ένταση και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων και τη συνολική αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής. Θα κριθεί από την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και αναγκών περνά σήμερα μέσα από τη ρήξη με τον πυρήνα της αστικής πολιτικής, τους «νόμους της αγοράς», τα «προγράμματα σταθερότητας» του ΔΝΤ και της ΕΕ. Απαιτεί τη διαμόρφωση, μαζική παρέμβαση και ενδυνάμωση μιας σύγχρονης Αριστεράς, ενωτικής και μαζικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής.
Εμπρός για μαζικούς ακηδεμόνευτους ταξικούς αγώνες για την ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου και Ε.Ε.
Καμιά κυβέρνηση, παρά μόνο ένα ισχυρό και πολιτικοποιημένο εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, ενωμένο σε μια αντιπολίτευση των «κάτω», μπορεί να ανατρέψει την επίθεση! Για αυτό απαιτείται η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, έτσι ώστε να μην μένει η πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο. Ταξικό εργατικό κίνημα σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου και όχι διαπραγμάτευση για το πόσο θα χειροτερεύσει η θέση των εργαζομένων, ούτε συμμόρφωση με τα όρια αντοχής του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η λογική και η πρακτική του υποταγμένου συνδικαλισμού που κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν είναι αρωγός, αλλά αντίπαλος των νικηφόρων αγώνων και αναπαράγει τις λογικές συνδιαχείρισης και ενσωμάτωσης. Επιβεβαιώνεται αυτό από την ταξική συνεργασία της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ στη συμφωνία «διεξόδου από την κρίση» υπέρ του κεφαλαίου. Αποδεικνύεται από την απουσία τους στο Δεκέμβρη και από την εχθρότητα στο κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η υπόκλιση και συμμαχία των δυνάμεων του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ με τη γραφειοκρατία και η απομονωτική, κομματική λογική αγώνων διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ, είναι δρόμοι αδιέξοδοι και ηττημένοι. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ απαιτείται η ενότητα στη δράση, μέσα στο μαζικό κίνημα, με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και όσους αγωνίζονται για την αντίσταση, τη ρήξη και την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση, θα συμβάλει αποφασιστικά μια ενωμένη και ισχυρή αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά.
Με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης για κατακτήσεις, σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής μας
- Για να ανατραπεί η εισοδηματική πολιτική, η λιτότητα, η ακρίβεια και η ελαστική εργασία και οι ιδιωτικοποιήσεις. Για να σταματήσει ο ληστρικός ρόλος των τραπεζών. -Απαγόρευση των απολύσεων. -1.400 ευρώ κατώτατο μισθό - Καμιά μείωση των δημόσιων δαπανών για να πληρωθεί το ληστρικό «δημόσιο χρέος». Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας. -Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο. -Προστασία των ανέργων, επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό που διεκδικούμε, για όλο το διάστημα της ανεργίας, χωρίς προϋποθέσεις. Παραγραφή των δανείων τους, πλήρης υγειονομική κάλυψη, να μετρά ως συντάξιμος ο χρόνιος της ανεργίας. -Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
- Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών. - Ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό. - Για να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. - Για να μην περάσει η νέα ΚΑΠ και το ξεκλήρισμα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. - Για τη μαχητική υπεράσπιση του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων. - Κάτω τα χέρια από τις από τις κατακτήσεις των γυναικών, πραγματική ισότητα των δυο φύλων. Φραγμός στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι η επανάσταση, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός!
Πιστεύουμε βαθιά ότι με ένα τέτοιο πρόγραμμα, στον αγώνα για την αντίσταση, τη ρήξη και την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, μπορεί να ενωθεί η μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Το μεγάλο ερώτημα, όμως, είναι: Πώς ο αγώνας αυτός θα είναι αποτελεσματικός και νικηφόρος; Πώς δεν θα πισωγυρίσει όπως στο παρελθόν; Απάντηση σε αυτό το μεγάλο ερώτημα δεν μπορούν να δώσουν ούτε ο «σοσιαλισμός» με αγορά και ο μεταρρυθμισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός που γνωρίσαμε» και η «λαϊκή εξουσία» χωρίς επανάσταση του ΚΚΕ. Αυτές οι οι στρατηγικές οδήγησαν στις συγκυβερνήσεις του 1989-90. Απάντηση δεν μπορεί να δώσει ούτε η αναρχική ουτοπία χωρίς εργατική εξουσία.
Εμείς πιστεύουμε ότι για να είναι αυτός ο αγώνας αποτελεσματικός και νικηφόρος πρέπει να εμπνέεται από την πεποίθηση στην αναγκαιότητα, αλλά και στις νέες δυνατότητες να αμφισβητηθούν και να ανατραπούν οι καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αντί για την αυταπάτη ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» εμείς υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, εκτός από την κοινωνική επανάσταση και την εξουσία των εργαζόμενων που θα οργανώσει την πορεία προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση στη χώρα μας, την Ευρώπη και τον κόσμο. Με την αυτόνομη πολιτική συγκρότηση της εργατικής τάξης σε κυρίαρχη τάξη. Θεμελιωμένη σε όργανα εργατικής δημοκρατίας και αυτοδιεύθυνσης των εργαζόμενων. Με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Με τον κοινωνικό δημοκρατικό σχεδιασμό σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα. Με πολιτικά, συνδικαλιστικά, ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, πολύ ανώτερα από αυτά που έδωσαν οι αστικές δημοκρατίες. Σε μια κοινωνία με επίκεντρο όχι το κέρδος, την εκμετάλλευση και την καταπίεση, αλλά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Για την εγκαθίδρυση της κοινωνίας των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών, για την κατάργηση των τάξεων και το «μαρασμό» του κράτους. Για το «βασίλειο της ελευθερίας» απέναντι στο «βασίλειο της ανάγκης». Για να προχωρήσει ο κόσμος στη σοσιαλιστική και την κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας!
Με τις επαναστατικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος
Ο αγώνας μας εμπνέεται από την εμπειρία και τις κατακτήσεις των κοινωνικών επαναστάσεων του 20ου αιώνα και πρώτα από όλα από τον Οκτώβρη του 1917 αλλά και από όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις, με τα τραγικά λάθη και τις ανεπάρκειές αλλά και με τα διδάγματά τους: από την Παρισινή Κομμούνα, την Ισπανική επανάσταση και την Κινέζικη επανάσταση, από τη Βιετναμέζικη και την Κουβανέζικη επανάσταση μέχρι το Μάη του 1968. Ο αγώνας μας εμπνέεται ακόμη από τις καλύτερες αγωνιστικές και επαναστατικές παραδόσεις του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας: Από τον εργατικό Μάη του 1936, τους επαναστατικούς αγώνες της περιόδου 1941-45, με τη συμβολή του ΕΑΜικού κινήματος και των άλλων ρευμάτων του εργατικού κινήματος, μέχρι τον ένοπλο αγώνα και την πάλη των λαϊκών μαζών το 1946-49 ενάντια στην ελληνική αστική τάξη και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Από τα Ιουλιανά του 1965 και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973, μέχρι τους εργατικούς, λαϊκούς και αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες της μεταπολίτευσης. Οι ήττες του επαναστατικού κινήματος και η κατάρρευση των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» δεν κλονίζουν την επιμονή μας στην ανάγκη της αντικαπιταλιστικής διεξόδου, της επαναστατικής ρήξης και της νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής.
Περισσότερο παρά ποτέ οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία χρειάζονται: Μια Αριστερά δυνατή και ενωτική, που θα συμβάλλει στην αγωνιστική ενότητα όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας και θα οργανώνει την κοινή δράση! Μια Αριστερά πρωτοπόρα σε νικηφόρους αγώνες, έτσι ώστε να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές και να ανατραπούν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και της ΕΕ! Μια Αριστερά της αυτοπεποίθησης, που θα διατηρεί την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια και δεν θα δορυφοροποιείται γύρω από το ρεφορμισμό! Μια Αριστερά ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική, που αγωνίζεται για την επανάσταση, την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό!
Αυτή την Αριστερά, με συνείδηση των δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης, φιλοδοξούμε να οικοδομήσουμε!
Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή, η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., συγκροτήθηκε στις 22 Μάρτη από δυνάμεις και αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας. Στη συγκρότησή της συνέβαλαν οι πολιτικές οργανώσεις ΑΚΟΣ - ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ – ΟΚΔΕ – ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ – ΣΕΚ που συμμετέχουν και στα μετωπικά σχήματα ΜΕ.Ρ.Α. και ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α, η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, αλλά και εκατοντάδες ανένταχτοι αγωνιστές. Ξεκίνησε με τη μεγάλη συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ στις 31 Γενάρη και γεννήθηκε μέσα από δεκάδες συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα, αμέσως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και είναι ανοιχτή σε κάθε συλλογικότητα, αγωνιστή και αγωνίστρια που μοιράζεται αυτές τις αγωνίες και αναζητήσεις. Στηρίζεται στην ενότητα δυνάμεων και αγωνιστών που πρωτοστάτησαν στις μεγάλες μάχες της προηγούμενης περιόδου: την κορύφωση της εξέγερσης του Δεκέμβρη, στις απεργίες για το ασφαλιστικό, στη μεγάλη απεργία διαρκείας των δασκάλων, στις φοιτητικές καταλήψεις, στην πάλη ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος, στις αντιπολεμικές και αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων, στον αγώνα για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Επιδιώκουμε να παρέμβουμε σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου και θα συμμετέχουμε στις ερχόμενες ευρωεκλογές, ζητώντας τη στήριξη όλων εκείνων που σήμερα αναζητούν δρόμους αντίστασης, ρήξης και ανατροπής.
Θα μας βρούνε μπροστά τους σε όλες τις μάχες της περιόδου! Θα μας βρούνε μπροστά τους και στις ευρωεκλογές της 7ης Ιούνη!
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου